Wat maakt een training onvergetelijk?

Zondagmiddag gaf ik een tuinfeest. Het was onvergetelijk.

Een maand ervoor, nog helemaal in Italiaanse vakantiesferen, nodigde ik 30 familieleden en vrienden uit voor een ‘pranzo in giardino’.

Twee weken geleden deed de herfst zijn eerste pogingen. Mijn dochter wilde een partytent. Een week geleden telde ik mijn borden en bestek (veel te weinig voor 30 en 3 gangen). Een kringloopwinkel in de buurt blijkt 20 dezelfde borden voor weinig te verkopen.
Ik houd van koken en probeerde alles uit op mijn gezin. Mijn mannen vonden het maar gedoe. En trouwens ‘bietensoep is raar’.
De overburen blijken twee tafels en 10 klapstoelen te hebben. Ze wilden ooit een cateringbedrijf beginnen. Ze lenen ze graag uit. Mijn mannen sjouwen wel, als de buurvrouw het ze vraagt.

De plaatselijke cateraar Tutti a tavola blijkt heerlijke verse pasta te hebben en deelt met mij de geheimen van het opdienen op locatie: ‘maak een treintje (😉) en om de pasta mooi op een bord te draperen, gebruik je handschoentjes’. Die krijg ik gewoon mee.

Wat maakt een feestje onvergetelijk?

• Het was misschien wel de laatste zomerse dag van het jaar.
• Het was een anders-dan anders-feestje. Mijn mannen vonden het maar gedoe. ‘Met een frietjes en een kroketje was het toch ook gezellig geweest’.
• Ik had geen biertjes. Mijn buurman ging er wel een thuis halen. Zal die nooit meer vergeten 😉
• Iedereen heeft meegedaan aan dit feestje: tafels sjouwen, tafels netjes dekken, meezingen met mijn dochter die een stukje piano speelde, alcoholvrije bubbels uitserveren, pasta koken en op borden leggen (met die handschoentjes).
• Ik heb het trouwservies van mijn schoonmoeder zaliger, gebruikt. Wel in de vaatwasser gedaan, wat van haar nooit mocht. Ze was er zo ook een beetje bij.
• De volgende dag blijken 6 flesjes Radler 0.0 in de vriezer kapot gevroren te zijn. Mijn jongste zoon was ze vergeten. Hij snijdt zich aan opengebarsten flesje. Litteken gaat vast nooit meer weg.